Mówiąc, że religia katolicka jest prawdziwa, a inne fałszywe, wyrządza się krzywdę nie tylko innym tradycjom religijnym, ale i samej wierze katolickiej, stawiając ją na poziomie rzeczy, które mogą być potwierdzane albo zaprzeczane.
Rozum potrzebuje zupełnej wolności, włącznie z wolności zaprzeczenia istnieniu Boga i wskutek tego religia wiąże się z miłością, a nie ze stwierdzaniem czegoś albo zaprzeczaniem. Bo żadna rzecz dobra nie może rozumowi szkodzić. Ale miłość nadprzyrodzona, choć jej zadaniem nie jest stwierdzanie czegokolwiek, daje pełniejsze pojęcie o rzeczywistości niż to, jakie daje rozum; i dusza, w której istnieje miłość nadprzyrodzona wie o tym za pośrednictwem samego właśnie rozumu; bo jeśli miłości tej nie ma w duszy, rozum nie może się na jej temat wypowiadać (Świadomość nadprzyrodzona, s. 31).
