Filozofowanie o rozbiciu jest oddzielone przepaścią od myślenia, które doznało rozbicia (…). Być może dominującą właściwością naszych czasów jest zamknięcie się wymiaru tego, co zbawienne (das Heilen), być może to jedynie jest dla nas zgubne (das Unheilen) (List o humanizmie, w: Znaki drogi, Warszawa 1999, 295-296, 302)
