Nikomu w ogóle z jakiegokolwiek stanu (…) w żadnej bezwzględnie miejscowości, w żadnym mieście nie wolno składać krwawych ofiar (…) posągom nieżywym lub też w głębi domu czcić Lara, Geniusza (…) czy Penaty, zapalać ku ich czci światło, składać kadzidło lub zawieszać wieńce. Jeśli ktokolwiek odważy się na złożenie krwawej ofiary lub szukanie wróżby z wnętrzności (…) poczytany będzie za winnego , jakby zbrodnię majestatu popełnił, każdemu będzie go wolno oskarżyć, a oskarżony ma otrzymać odpowiedni wyrok, choćby nic przeciw dobru cesarskiemu nie przedsiębrał (…). Jeśli zaś kto ręką ludzką stworzonym (…) posągom cześć będzie oddawał przez składanie kadzidła (…) lub wstęgami obwiesiwszy drzewo czy też wzniósłszy ołtarz z wykopanych darni, będzie ukarany konfiskatą tego domu czy posiadłości, w której hołdował zabobonowi pogańskiemu (…) jeśli zostanie stwierdzone, że miejsce te należały do ofiarującego. Jeśli zaś ktoś będzie usiłował składać tego rodzaju ofiary w świątyniach czy kapliczkach publicznych lub w obcym domu czy na obcej ziemi bez wiedzy właściciela (…) będzie zmuszony zapłacić 25 funtów złota tytułem grzywny; jeśliby zaś właściciel przymykał oczy na tę zbrodnię, i jego dosięgnie ta sama kara, co ofiarującego” (Ustawa z 392 roku ogłaszająca prześladowania klasycznych religii starożytności, przeł. L. Piotrowicz).
