Sobór Florencki, Sesja II (4 lutego 1442; według kalendarza florenckiego 1441)

///Sobór Florencki, Sesja II (4 lutego 1442; według kalendarza florenckiego 1441)

Sobór Florencki, Sesja II (4 lutego 1442; według kalendarza florenckiego 1441)

[święty Kościół rzymski, założony głosem Pana i Zbawiciela naszego, ] mocno wierzy, wyznaje i głosi: że nikt z tych, co są poza Kościołem katolickim, nie tylko poganie, ale i Żydzi, heretycy i schizmatycy, nie mogą stać się uczestnikami życia wiecznego, ale pójdą „w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom”, jeśli przed końcem życia nie będą do niego włączeni; i że jedność ciała Kościoła znaczy tak wiele, iż jedynie ludziom w nim pozostającym sakramenty kościelne, posty, jałmużny i inne dzieła pobożności pomagają do zbawienia, a trudy chrześcijańskiej walki przynoszą nagrody wieczne, gdyż nikt – jakichkolwiek by jałmużn nie udzielał, nawet gdyby dla imienia Chrystusa przelał swą krew – nie może być zbawiony, jeśli nie pozostaje w łonie Kościoła katolickiego i w jedności z nim.

Comments

2019-01-14T21:44:49+01:00 religia|