"Myślę teraz, że rzeczą właściwą byłoby rozpoczęcie mej książki od uwag o metafizyce jako rodzaju magii. W których jednak nie pozwoliłbym sobie ani wypowiadać się na rzecz magii, ani z niej wyśmiewać. Należy zachować całą głębię magii. - Owszem, odrzucenie magii samo ma charakter magiczny. Gdy bowiem zaczynałem mówić o świecie, (a nie o tym drzewie [...]
"Każda epoka ma swój własny, boski rodzaj naiwności, której wynalezienia mogą jej pozazdrościć inne epoki: – i ileż naiwności, czcigodnej, dziecięcej i bezgranicznie gamoniowatej naiwności tkwi w tym przekonaniu uczonego o własnej wyższości, w spokojnym sumieniu jego tolerancji, w prostej, niczego nie przeczuwającej pewności, z jaką jego instynkt uznaje człowieka religijnego za mniej wartościowy, niższy typ, [...]
Granice mojego języka są granicami mojego świata.
Wykładnia moralna upadła wraz z religijną: nie wiedzą tego jednak powierzchowni! Odruchowo, im mniej pobożni, tym bardziej kurczowo trzymają się wartościowań moralnych (Pisma pozostałe, tłum. Baran, s. 358-359, Inter Esse 2004)
