„Jeśli chcemy odebrać osobie ludzkiej odwagę sądzenia w swoim imieniu i uczynić z niej bezwolny przedmiot indoktrynacji – zakwestionujmy najpierw, w sposób możliwie autorytatywny, jej smak estetyczny, jej gust, jej naturalne, autentyczne upodobania estetyczne. Człowiek może zmienić poglądy, pozycję społeczną, zawód, obóz polityczny i pozostać sobą, ale nie może pozostać sobą tłumiąc lub co gorsza wykorzeniając swoje naturalne skłonności estetyczne. To sięga zbyt głęboko” (Raymond Ruyer, za B. Łagowski).
To wskazówka dla wszelkiej maści społecznych manipulatorów, gdzie mają węszyć. Tam gdzieś w okolicach poczucia smaku. Chcesz zniewolić człowieka, tutaj zanurkuj. Chcesz mieć go zależnego, na gwizdek – zawstydź go, zwróć uwagę na to co się czyta, a czego się nie czyta, co się słucha a czego się nie słucha. Ważne, żeby nigdy nie odważył się samemu coś poczuć, że mu się podoba lub nie podoba. Żeby nie śmiał tego pomyśleć. Wtedy będzie twój.
