Charakterystyczna w kraju nad Wisłą wiara w państwo prawa. Prawo "na niewiele się zda" - wyrwało się ks. Bonieckiemu. Bo dusze ludzkie muszą być dobre. Jak u Dostojewskiego. Zła dusza - niedooobrze. Dobre prawo wprowadza skutecznie ład, wystarczy dobre i skuteczne prawo, żeby nawet złe dusze, leniwe i gnuśne, choćby ze strachu niewolniczego, przestrzegały prawa. [...]
Klasyczny liberalizm, opisany choćby przez J.S. Milla głosi prawo każdego człowieka do życia wedle własnego pomysłu na życie (każdy może być twórcą własnego sposobu życia, mówienia, myślenia), a granicą nieprzekraczalną jest krzywda (cierpienie) drugiego. Liberała klasycznego cieszy więc różnorodność, interesuje się innymi sposobami myślenia, życia. Jednej rzeczy nie ma w duszy klasycznego liberała: ustawiania sobie (najpierw [...]
Jest taki typ człowieka, który ma dobrą pamięć. Pamięta co kto kiedy robił, co mówił. Choćby to było 10 lat temu, 20 lat temu. Mówi się, że pamiętliwy. Choć to niekoniecznie. Może po prostu ma dobrą pamięć. Jeśli chcemy zapomnieć o czymś, to taki człowiek, co nie potrafi zapominać, może być niekiedy jak osławiony wrzód siedliskowy. [...]
Te greckie komedie to trochę jak współczesne kabarety. W Chmurach Arystofanesa Sokrates mówi, że nie ma żadnego Zeusa, że wszystko chmury załatwiają. One się ścierają, bulgoczą, jakby się ktoś najadł i mu w brzuchu bulgotało: grzmoty jak pierdy. Już te dwa słowa brzmią podobnie (ἀλλήλοιν βροντὴ καὶ πορδὴ ὁμοίω). I z takich rzeczy na Dionizjach śmiali [...]
