Analiza życia politycznego w kategoriach abstrakcyjnych pojęć dobra i zła jest dziedzictwem monoteizmów. Jest dobro, jest zło. Nie ma ludzi. Ludzie mają zrobić akces do partii dobra, wyrzec się partii zła. Tak działa dualizm chrześcijański/żydowski/islamski. Ten dualizm, to ogłaszanie się inkarnacją dobra i ogłoszenie innych inkarnacją zła – jest najbardziej zbrodniczym systemem myślenia/działania w historii. Źródłem takiego myślenia jest szaleństwo monoteizmu. Idea istnienia samej krynicy dobra, jedynej krynicy dobra. Tak działa judaizm, islam, chrześcijaństwo. W swym źródłowym nastawieniu wszystko co nie jest nasze jest pozbawione wartości, należy to zniszczyć, bo jest owocem ZŁA. Komunizm jest małpowaniem monoteizmu. Tam też są dobrzy ze swej substancjalnej istoty towarzysze i źli jako tacy wrogowie komunizmu. Podobnie walczący z komunizmem ulegają pokusie myślenia dualistycznego. Sprzeciwiając się komunizmowi myślą o nim jako o czystym złu, siebie samych usadawiając na stolcu czystego dobra. Kto walczy z monoteistyczną ideologią wytwarza własną (F. Nietzsche: „Ten, który z demonami walczy, winien uważać, by samemu nie stać się jednym z nich. Kiedy spoglądasz w otchłań ona również patrzy na ciebie”). To dotyczy także zideologizowanych ateistów walczących z ich monopolem prawdy „naukowej”. Kluczem jest monopol, prawo do posiadania monopolistycznego dostępu – wyłącznego i niekwestionowanego – do dobra i prawdy. Co oznacza, że każdy przeciwnik monopolisty jest w świecie zła, a jedyny dostęp do dobra to uniżenie, ukorzenie się i przyjęcie nauki-dobra-prawdy od prawdziwego jej szafarza.
Ten wpis wywołał ożywioną dyskusję na Facebooku, tutaj.
