Porządek społeczny, chociaż niezbędny, pozostaje w istocie zły niezależnie od tego, jakikolwiek by nie był. Nie można zarzucać tym, których on przygniata, że go podkopują, o ile potrafią. Gdy się poddają, nie kieruje nimi cnota, ale przeciwnie, dzieje się to pod wpływem upokorzenia, które osłabia ich męskie cnoty. Nie można również zarzucać tym, którzy go organizują, że go bronią, ani przedstawiać ich jako twórców sprzysiężenia przeciwko ogólnemu dobru. Walki między współobywatelami nie powstają z braku zrozumienia lub dobrej woli. Wynikają one z natury rzeczy i przymus nie może ich złagodzić, lecz jedynie stłumić. Dla każdego, kto kocha wolność, nie jest pożądane, aby znikły, lecz jedynie, aby pozostawały poza pewną granicą przemocy (Dzieła, s. 436-437).
